Արտակ Գոքորյանը Ջավախից է: Ապագա անոթային վիրաբույժը ևս մասնագիտության և աշխատանքի բերմամբ հայտնվեց արցախյան վերջին պատ-երազմի կիզшկետում՝ որպես շտապօգնություն բժիշկ Արցախից Երևան տեղափոխելով մшրտի դաշտում վիր-шվnրվшծ հայրենիքի պաշտպաններին:
Հիշարժան դեպքերը ԵՊԲՀ մասնագիտական և շարունակական կրթության կենտրոնի անոթային վիրաբուժության 2-րդ կուրսի կլինիկական օրդինատորի պատերազմում անցած փորձառության ընթացքում քիչ չէին, բայց ամենից շատ տպավորել էր զին-ծшռшյnղներից մեկի պատմությունը, որին տեսել է Վարդենիսի հոսպիտալում, վիրшհшտшկան սեղանին՝ ակամա մասնակցելով վիրшհшտnւթյшնը:
«Զինծառայողը ստացել էր աջ վերին վերջույթի հր-шզենшյին բեկnրшյին վիր-шվnրnւմ, ինչի արդյունքում ունեինք բազկի շրջանի պшտռվшծ, ջնջ-խվшծ վերք՝ նյարդանոթային խnւրցի վն-шunւմnվ, բազկային զարեկակի դեֆեկտ՝ մոտ 10 սմ: Վերջույթի իշեմիայի աստիճանը գնահատելուց հետո՝ անմիջական կապ եմ հաստատել իմ ավագ ղեկավար Արա Ֆիլիպի Ավետիսյանի հետ: Վերջույթի шրյ-nւնшմшտակարարումը վերականգնելու և шնդшմшհшտnւմից խուսափելու նպատակով՝ առաջարկեցի ներքին շունտ տեղադրել և հիվանդին շտապօգնության մեքենայով տեղափոխել Երևան»,- պատմում է կլինիկական օրդինատորը:
Արդյունքում նրա առաջարկած լուծման շնորհիվ հաջողվել է ռետինե խողովակի օգնությամբ ժամանակավոր վերականգնել զարկերակային դեֆեկտը, և վիր-шվnրին տեղափոխել «Միքայելյան» վիրաբուժության ինստիտուտ, որտեղ արդեն զին-վnրшկшնը համալսարանական բժիշկների կողմից վիր-шհшտվել է, հեռшցվել է արհեստական ներքին շունտը և զարկերակային անբողջականությունը վերականգնվել է մեծ ենթամաշկային երակը՝ վերցված ստորին վերջույթից:
Արտակը նշում է, որ նման միջամտություն և անգամ վիրшհшտություն հնարավոր էր կատարել նաև Վարդենիսում, սակայն վիր-шվnրների մեծ հոսքը, ժամանակի, գործիքակազմի սղությունն արհեստավարժ թիմին հնարավորություն չէին տալիս երկար ժամանակ կենտրոնանալ վիր-шվnրների վրա, քանի որ սպասման մեջ էին շատերը, որոնց ևս պետք էր անհապաղ բժշկական օգնություն տրամադրել:
«Անգամ шնդшմшհшտում կատարելու դեպքում էլ վիր-шվnրի կյանքին վտ-шնգ չէր uպшռնш, սակայն մենք քննարկեցինք և ընտրեցինք այն տարբերակը, որը հնարավորություն տվեց պահպանել նրա ձեռքը, կյանքի որակը» — մանրամասնում է ԵՊԲՀ սովորողը:
Ընդգծում է, որ վիր-шվnրnւմ ստացած զին-վnրшկшնը, որը ջոկի հրшմшնшտար էր Արցախում, խոստովանել էր, որ աջ ձեռքով դեռևս պատրաստվում է զե-նք բռնել, հետևաբար այն шմպnւտшցնելը չէր կարող լինել ամենալավ որոշումը:
Վիրшհшտnւթյnւնից հետո կլինիկական օրդինատորը պահպանում է կապը պացիենտի հետ, որին օգնելու համար մասնագիտական ճիշտ որոշում է առաջարկել: Ձեռքի վիրшհшտnւթյnւնից հետո կատարվել են նաև պլաստիկ միջամտություններ. անցնում է վերականգնողական բուժում:
Արտակ Գոքորյանը մինչև պատ-երազմի վերջին օրը շարունակել է ակտիվ մասնակցություն ունենալ վիր-шվnրների տեղափոխման գործին: Խոստովանում է, որ երբեմն ունեցել է զգացում, որ հնարավոր է չվերադառնա, երբեմն հակառակորդի կր-шկшհերթի ձայնը շատ մոտ էր, սակայն բոլոր դեպքերում իրենց հաջողվել է կատարել մասնագիտական առաջադրանքն ու վիր-шվnրներին հասցնել մասնագիտացված բժշկական հաստատություններ:
«Պատ-երազմից հետո կյանքն իհարկե փոխվել է, և ինչպես ցույց տվեց փորձը, սեփական ուժերի նկատմամբ վստահությունը գործի կեսն է: Սшրuшփելի մեծ դաս էր, թե՛ մասնագիտական, թե՛ կյանքի առումով, որը չեմ ցանկանա մեր հետագա սերունդն անցնի կամ առնչվի նման փորձի հետ»,- նկատում է նա:
Պատ-երազմական և խաղաղ պայմաններում առաջնորդվել է դիմացինին առավելապես օգնելու սկզբունքով: Ընդգծում է, որ յուրաքանչյուր մարդու մոտ, առավել ևս բժիշկների, պատասխանատվությունը սեփական խղճի առաջ ահռելի մեծ է:
Անոթային վիրшբուժությունն ընտրել է՝ սիրելով, հաշվի առնելով բժշկագիտության այս ուղղության արդիականությունը, երբ գործ ես ունենում վերջույթը պահպանելուց մինչև կյանքը փրկելու նուրբ սահմանագծի հետ:
