Արամ Գևորգյանը գրում է. Բարսեղյան Սեյրանը Երևանից էր, Ֆիզկուլտ ինստիտուտում էր սովորում։ Ուսումը կիսատ թողնելով զորակոչվում է բանակ։ Մադաղիսում էր ծառայում։ Սեպտեմբերի 25-ին Սեյրանենց ջոկը բարձրանում է Թալիշի դիրքեր
մար տական հերթապահության։ 2 օր անց սկսվում է պատերազմը։ Ասում են՝ Թալիշի պաշտպանական գծի ճեղքումը եղել է հենց այդ՝ 156-որդ մա րտական դիրքից, որտեղ եղել է Սեյրանն իր վեց համածառայակիցների հետ։ Առաջին մա րտն ընդունում են նրանք ու համառ դիմադրություն են
ցույց տալիս թշնամուն։
Սեյրանը ոտքից վիրավորվում է, սակայն չի նահանջում։ Նրանց ջոկից ոչ ոք չի նահանջում։ Սեպտեմբերի 30-ին, անհավասար մար տում զո հվում է Սեյրանը։ Նրանց 7 հոգանուց ջոկից ողջ է մնում միայն մեկը….
Սեյանի ԴՆԹ-ն հաստատվում է 2021 թվականի հունիսի 21-ին, չնայած, որ դեռևս 2020 թվականի նոյեմբեր ամսից տղայի դ ին եղել է Աշտարակի դ իահեր-ձարանում… Սեյրանը 21 տարեկան էր։ Հետմ ահու արժանացել է ԱՀ «Մար տական խաչ» 1-ին աստիճան մեդալի։ Հավերժ փառք քեզ, ախպերս։
