Սուրեն Սահակյանն իր ֆեյսբուքյան էջում կատարել է հետևյալ գրառումը. «Ինչպես հարյուր տարի առաջ, այնպես էլ այսօր, հավաքական մենք անընդունակ ենք ճիշտ գնահատել մեզ և տարածաշրջանին բաժին հասած փորձությունները։ Երբ մեծ, համաշխարհային պшտ երազմ էր գնում՝ մեզ թվում էր, թե որ
չխառնվենք, լռենք մեր անկյուններում, դա մեր կողքով կանցնի։ Այժմ էլ, թվում է, թե եթե նախապես հանձնեինք 7 շրջանները, խաղաղություն կլիներ։ Սերժ Սարգսյանը Կազան քաղաքում ստորագրել էր համաձայնագիրը, բա ո՞նց խաղաղություն չեղավ։ 100 տարի առաջ, երբ զե նք ունեինք, զորք ունեինք, առանց լուրջ պшյ քարի
հանձնեցինք Էրզրումն ու Կարսը։ Վավերագրության մեջ էդ դեպքերի նկարագրությունը ընթերցելիս քիչ ա մնում գոռաս, պատմության միջից ձեն տաս էդ անձանց, որ ուշքի գան, կարողանան ճիշտ վերլուծել, մտածել մի ոտք առաջ։ Վավերագրողներն ասում էին, որ զինվորները պարզապես հեռացել են քաղաքներից։ Ու թե ինչու ա դա Կատարվել, էլի իր
պատճառները կունենա, ինչը բացարձակ էական չի էս համատեքստի մեջ։ Որքա՜ն նման են էսօրվա իրադարձությունները դրանց։ Մենք հենց նոր հանձնեցինք նորօրյա Կարսը, համարյա նույն ձև, համարյա առանց կռ վի։ Եւ էլի նույնը՝ կուսակցական կռ իվներ, իրար վրա մատնագրեր, բանսարկություններ… Հարյուր տարի առաջ Կարսով
չպրծանք, թշ նшմին եկավ Գյումրի, Ապարան, Վանաձոր, Դիլիջան, Սարդարապատ։ Վերացե՞լ է, արդյոք, նոր պшտ երազմի վտш նգը։ Գուցե կանխատեսելու իմ ունակությունը էս անգամ դш վաճանի, բայց ես չեմ տեսնում նոր պшտ երազմը կանխելու ունակ ուժը։ Ընդ որում, ոչ թե 2 կամ
3 տարի հետո, այլ շատ ավելի մոտ ապագայում։ Ի՞նչ ենք անում մենք։ Արդյո՞ք մեր, յուրաքանչյուրիս քայլերը նպաստում են, որ մի օր առաջ սկսի պետական համակարգը գործել։ Արդյո՞ք ներկայիս մեդիայում կգտնես առաջիկա 2 ամսվա վերաբերյալ վերլուծություն և սթափության կոչ։ Չէ… բանսարկություններ, «իշխանության» համար
պшյ քար, մատնագրեր։ Ինչ-որ մեկը կասի, որ մենք մեր այա վիճակով ունա՞կ ենք ինքներս մեր պшշտ պանության վերաբերյալ հոգալ։ Ինչ-որ մեկը ապագայում կարո՞ղ է ասել, որ չկանխատեսված վտш նգների առաջանալու Ու դրա шղե տալի արդյունքների համար ուրիշներն են մե ղավոր, բայց ոչ մենք։ Անկախ պшտ երազմի հավանականությունից, մեզ պիտի մի վայրկյան շուտ խելքի բերել մեր կազմակերպչական ունակությունները։ Յուրաքանչյուր վայրկյանի կորուստը
մեզ կտրում Է ապագայի սոցիալական, տնտեսական, դեմոգրաֆիական, պшտ երազմական шղե տները կանխելու աշխատանքից։ Կան մարդիկ, որ իմ էս Գրառումները, սթափության կոչերը դիտում են որպես այսօրվա կառավարության պաշտպանությանը միտված։ Ո՛չ։ Նույնը նրանց է վերաբերում։ Նույնը վերաբերում Է անձամբ Նիկոլ Փաշինյանին։ Փոխանակ քաղաքական պատային իրավիճակը լուծելու, փոխանակ համերաշխության
մթնոլորտ ստեղծելու գործնական ու փոխադարձ քայլերին, ընկած թիթեռնիկներ են նկարում և դեռ մարդիկ կան՝ մեզ էլ են հրավիրում էդ «խրախճանքին» մասնակցություն ունենալու։ Մեզ ոտքի կանգնել է պետք, ընկերներ ջան։ Մար տահրավերները բոլորիս համար են ու «իշխանության» համար կռ իվը ամեն ինչ է, բայց ոչ ՀՀ-ի ու Արցախի Հանրապետության քաղաքացիների շահերի լավագույն սպասարկում։
