Նիկիտա Շանգինի ջախջախիչ պատասխանն Ադրբեջանին և հզոր խոսքը հայերի մասին

Նիկիտա Շանգին: Եթե ​​ՀՀ-ն կորցնի ԼՂ-ն, ապա Ռուսաստանը կկորցնի Հայաստանը: «Ես չեմ կիսում որոշ քաղաքագետների կարծիքներ Իլհամ Ալիևի նկատմամբ իրենց հարգանքի մասին: — մեզ հետ զրույցում ասաց ՌԴ պատվավոր ճարտարապետ, Մոսկվայի ճարտարապետության ինստիտուտի պրոֆեսոր, «Crystal Daedalus» ազգային ճարտարապետական ​​ծրագրի դափնեկիր, «Ի՞նչ, որտե՞ղ, ե՞րբ» հայտնի հեռուստախաղի երկարամյա մասնակից Նիկիտա Շանգինը:

— Ես խորը համակրանք և սեր ունեմ հայկական ճարտարապետության հանդեպ դեռևս ուսանողական տարիներից: Բազմիցս եղել եմ ՀՀ-ում, եղել եմ բազում եկեղեցիներում ու վանքերում: ՀՀ-ն, հայերը միակ ազգն են, ովքեր կամավոր մտել են Ռուսաստանի կազմ: 1721 թվականին Գանձասարի տաճարային համալիրում ԱՀ-ում կայացած հայ իշխանների համագումարում Պետրոս 1-ից դիմում կար, որ խնդրում էր

հայերին ընդունել ՌԴ-ի քաղաքացիություն: Այդ ժամանակից ի վեր և անցած երկու հարյուր տարիների ընթացքում ՀՀ-ն, որպես ժողովուրդ, որպես մշակույթ, միշտ եղել է ամենահուսալի հենակետը, ՌԴ-ին աջակցողը Անդրկովկասում: Էլ չենք ասում, որ Հայաստանը Ռուսաստանին տվեց ականավոր պետական ​​գործիչների, զինվորականների, գիտնականների:

Միայն Լորիս-Մելիքովն արժե ամեն բան, իսկ Լազարևը, Այվազովսկին ու մարշալ Բաղրամյանը … Նրանք շատ են: Եվ նրանք բոլորը հայեր էին, ովքեր հավատով և ճշմարտությամբ ծառայեցին ՌԴ-ին: — Նրանք ներկայացրին հայկական ճարտարապետության մարգարիտներից մեկը `Գանձասար տաճարային համալիրը, որտեղ տեղի ունեցավ հայ իշխան-մելիքների պատմական հանդիպումը:

Սակայն այսօր այն պարզապես կարող է ռմբակ пծվել Թուրքիայի կողմից հրթի ռահրե-տանիով … Շուշիում Ղազանչեցոց տաճարը արդեն, իսկ քան դված է, նրանք ևս կրш կել են իրանցի արհեստավորների կողմից վերջերս վերականգնված Գովհար-Աղա մզկիթի վրա: Ինձ չափազանց անհանգստացնում է տվյալ հնագույն կառույցների անվտшն գությունը, ես գիշերը չեմ քնում: Յուրաքանչյուր առավոտ ես դիտում եմ ռազմական գործողությունների

մասին հաղորդագրություններ, դրանք չեն ավերել կամ ռմբակ пծել ընդամենը 1 տաճար: Նրանց թիվը 100-ավոր է Արցախում: Ամենահները կառուցվել են չորրորդ դարում: Ես ֆեյսբուքում տեղադրեցի ռմբ-ակп ծված մզկիթի լուսանկարները: Մեղադր անքների, վիրավ որանքների ու բացահայտ չարաշահման ինչպիսի հոսք թափվեց վրես: Էս ամենը այնքան նпղ կալի և զզ վելի է, որ ես անգամ չեմ ցանկանում խոսել:

Հիմնական բանը, որ ես նկատեցի, այս հայտարարությունն է ադրբեջանական կողմից. «Մենք միշտ եղել ենք այստեղ, սա մեր հողն է, որ հայ եկվորները զավթ ել են այն. սա հայկական ճարտարապետություն չէ, այլ ալբանական: Հայերը էստեղ տեղափոխվել են ռուսների միջոցով: Որպես վկայություն բերվում են միջնադարյան ադրբեջանցի բանաստեղծներին: Հանրագիտարաններում ներկայացված ցուցակից ինձ

չհաջողվեց գտնել գեթ մի բանաստեղծ: Այսպես են կոչվում՝ «13-րդ կամ 15-րդ դարի ադրբեջանցի մեծ բանաստեղծները»: Ես կցանկանայի ասել. «Ի՞նչ նկատի ունեք, XIII դարում Ադրբեջան անունով գոյություն ունեցող պետություն չկար: Այդպիսի պետություն արհեստականորեն ստեղծվել է 1918ին թուրքերի կողմից տվյալ տարածքում, դա ոչ մի կապ չուներ Ադրբեջանի հետ »: Ադրբեջանը գտնվում էր Իրանի նահանգի հյուսիսարևմտյան հատվածում ՝ Արաքս գետից այն կողմ:

Ադրբեջանական լեզուն զարգացավ կովկասյան թուրքերի ցեղերի մեջ միայն XIX դարում:
Բրոքհաուսի և Էֆրոնի հանրագիտարանում «ադրբեջաներեն լեզու» հասկացություն ընդհանրապես գոյություն չունի, 19-րդ դարի բրիտանական հանրագիտարանում այդպիսի հասկացություն գոյություն չունի: «Ադրբեջաներեն», «ադրբեջաներեն» հասկացություններ գոյություն չունեն: Որպես իրանական նահանգ կա միայն «Ադրբեջանը»:

Բոլորը Եվ կա մի «ադրբեջանցի» ՝ որպես տվյալ նահանգի բնիկ: Ադրբեջանը չկա հին քարտեզների վրա: Ինչ վերաբերում է էթնոսին, որն այսօր կոչվում է «ադրբեջանցի», սա թյուրքալեզու էթնոս է, որի նախնիներն 1-ին անգամ հայտնվել են Անդրկովկասում միայն XI դարում: Սելջուկյան արշավանքի հետ միասին: Այդ Անիի թագավորությունն էր, որը մաքրվեց երկրի երեսից, որի ընթացքում ՀՀ-ն ծաղկեց և

զարգացավ երկու դար: Հայերը շատ բախտ չունեին այն վայրի հետ, որտեղ Տերը նրանց տեղավորեց: Նման խաչմերուկում, որի միջով գլորվեցին բոլոր արշավանքները, որոնք եղել են քաղաքակրթության պատմության մեջ: Ավելին, հայերը միշտ 1-ին հшր վածն էին կրում, ամենամեծ կոր ուստներն էին կրում ՝ ծածկելով Եվրոպան:
— Ես հավատում եմ հայ ազգի ոգու ուժին, շատ դժվար իրավիճակներից նրանք դուրս եկան: Ես մարգարե չեմ, սակայն հավատում եմ հայ ժողովրդի հաղթանակին:

Սակայն դա շուտ չի լինի, մեծ կորուստներ կլինեն: Ես ռուս եմ, և ինձ համար այն ամենում, ինչ տեղի է ունենում, կարևոր են ՌԴ-ի շահերը: Ես մեծ համակրանք ունեմ Հայաստանի հանդեպ: Ես սիրահարված եմ ՀՀ-ի մշակույթին և ճարտարապետությանը: 1-ին հերթին ես մտահոգված եմ իմ երկրի շահերով: Այս պարագայում ես ընկալում եմ այն, ինչ տեղի է ունենում պատմության համատեքստում: Այսօրվա իրադարձություններն ինձ շատ բան են հիշեցնում 1939-ի սեպտեմբերը:

Այն, ինչ կատարվում է ՀՀ-ի հետ, շատ նման է 1939-ի սեպտեմբերին Լեհաստանում տեղի ունեցածին: Նույն տարածքային հարցը, ուժերի նույն բացարձակ անհավասարությունը ՝ ագրես իայ մի կողմից, ոչ թե մեկ, այլ երկու երկիր, միջազգային ահաբե կչական կազմակերպություններ: 3 հզոր ուժ ընդդեմ 3 մլն Հայաստանի: Ես պարզապես չեմ հասկանում, թե ինչ է կատարվում: «Հավասարաչափության» հայտարարված քաղաքականությունը, ինձ թվում է, երկու միակցիչի վրա նստելու փորձ է:

Рейтинг
( 24 оценки, среднее 4.5 из 5 )
Понравилась статья? Поделиться с друзьями:
The Yerevan Times-Երևան Թայմս