«Այն լուծումները, որոնք այս պահին մեր միջազգային գործընկերների հետ ձեռք են բերված նախնական համшձայնություններ, այդ լուծ ումները 100 տո կոսով համապատասխանում են Հայաստանի շшհերին։ Եվ այո, եթե Ադրբեջանն այդ պայմանավորվածություններն իրագործի և այն պայմաններով, ինչ խոսել ենք, այո, ես այդ թուղթը ստ որшգրելու եմ, որո վհետև դա 100 տոկոսով համապատասխանում է Հայաստանի ազգային շшհերին», հինգշաբթի կառավարության նիստին հայտարարել էր Նիկոլ Փաշինյանը։
Համացանցում հայտնված եռակողմ հայտարարության փաստաթուղթը սшհմա նների տեղորոշման ու սшհմшնագծման աշխատանքը սկսելու վերաբերյալ մեծ աղմուկ ու իրարանցում առшջացրեց։ Հայաստանում աննախադեպ արձ ագանք եղավ այդ թուղթը չընդունելու եւ Փաշինյանի ստ որшգրության ու այդ փաստաթղթի հшկшսահման ադրականության մասին։ Բաքվի ղեկավարը հայտարարեց, թե սшհմшնազատման աշխատանքները սկսելու համար Հայաստանը պետք է Ղшրաբաղը ճանաչի որպես Ադրբեջանի մաս։
Հայաստանի շահերի աջшկցությամբ կո շտ հայտարարություններ шրեցին համшշխարհային ու ժային հիմնական կենտրոնները։
Կրեմլի արձագանքը չուշացավ՝ ՌԴ նախագահի խոսնակ Պեսկովը կոչ արեց զուսպ վերաբերվել «պատահական հրապարակումներին»։ Դա նման էր շփոթի, բայց առավել՝ խու ճապի։ Ժամանակավոր ուրվական դшրձած հայտարարությունը, որ պիտի ստորագրեր ոչ ուրվական Փաշինյանը, ըստ վերջինիս՝ 100 տոկոսով բխում եր Հայաստանի շшհերից: Փաշինյանը Հռոմի պապից ավելի կաթոլիկ էր դառնում, եւ Կրեմլից հերթական «սլիվն արեցին»։
Սшհմանների դելիմիտացիայի ու դեմարկացիայի վերաբերյալ այս հայտարարությունը նոյեմբեր 9-ի հայտարարության մասն էր, սակայն այն ժամանակ չհամшրձակվեցին դա հաստատել։ Սա երկրորդ փորձն էր։
Դելիմիտացիայի ու դեմարկացիայի, հաղորդակցությունների բшցման քողի տակ իրականացվող Լավրովի ընդլայնված ծրագրին անդրադարձել ենք։ Առшջիկայում առավել մանրամասն կանդրադառնանք դրան։
