Ադրբեջանի արտգործնախարարությունը վերջերս հայտարարեց, որ Հայաստանը իր զինվшծ ուժերը Ղարաբաղում տեղակայելով հակասում է Ադրբեջանի և Ռուսաստանի նախագահների, ինչպես նաև Հայաստանի վարչապետի կողմից 2020 թ. Նոյեմբերի 10-ին ստորագրված եռակողմ հայտարարության դրույթներին: Արտաքին գործերի նախարարությունը հավելեց, որ առանց Բաքվի համաձայնության, հայկական ու ժերի տեղակայումը «Ադրբեջանի միջազգայնորեն ճանաչված տարածքներում» իբր խախտում է «միջազգային իրավունքի նորմերն ու սկզբունքները», մասնավորապես ՝ ինքնիշխանությունը, տարածքային ամբողջականությունը և միջազգային սահմանների անձեռնմխելիությունը:
Ադրբեջանի ռազմաքաղաքական ղեկավարությունը, նույնիսկ հրադադարի վերոհիշյալ հայտարարության ստո րագրումից ամիսներ անց, նպատակաուղղված և համակարգված փորձում է Հայաստանը ներկայացնել միջազգային կառույցներում որպես ագրեսոր երկիր: Միևնույն ժամանակ, անընդհատ խոսելով «հայկական ռևա նշիզմի» մասին, Բաքուն պատրաստում է տեղեկատվական, բարոյական և իրավական հիմք Հայաստանի և Ղարաբաղի դեմ ռազմական գործողությունների հետագա սանձազերծման համար:
Ադրբեջանում ընդդիմադիրները քնն ադшտում են իշխանություններին, միևնույն ժամանակ, նկատվում է հակшռուսական տրամադրությունների ակտիվացում: Ակտիվորեն քննարկվում է այն թեզը, որ Ռուսաստանը հետևողականորեն ամրապնդում է իր դիրքերը Ղարաբաղում և մտադիր չէ հեռանալ այդ տարածքներից, ինչը, իր հերթին, բացառում է Ադրբեջանի «տարածքային ամբողջականության վերականգնումը»: Սա բավականին հետաքրքիր է այն տեսանկյունից, որ Ադրբեջանում, որպես անկախ և անկախ ինստիտուտ, պարզապես ընդդիմություն չկա. Բոլոր քաղաքական խմբակցությունները գտնվում են անխորտակելի պետական մեքենայի գլխարկի տակ, ոմանք նույնիսկ ցանկություն են հայտնել միավորվել կենտրոնի հետ ճիշտ իշխող նախագահամետ «Նոր Ադրբեջան» կուսակցությունը։
Միևնույն ժամանակ, կասկածների տեղիք է տալիս այն փաստը, որ ադրբեջանական ընդդիմադիր շրջանակները, վկայակոչելով թուրքական լրատվամիջոցները, նշում են ռшզմական գործողությունների վերսկսման հավանականությունը: Թերեւս սա տեղեկատվական և հոգեբանական ճն շման հերթական դրվագն է, որը նախաձեռնել է թուրք — ադրբեջանական տшնդեմը:
infoteka24.ru
