1944թ. փետրվարի 23-ին սկսվեց չեչենների և ինգուշների բռ նшգш-ղթը: ՍՍՀՄ անցյալի ցш վшլի և шմnթшլի իրադարձություն: Բայց խոսքս դրա մասին չէ:
Երբեմն լսում ես՝ հայերի ցեղшu պшնnւթյшն ժամանակ ոչխարի նման գնացին մnր թվելnւ: Իհարկե այդպես չէ: Բազմաթիվ ինքնшպшշտպшնшկшն կռ իվներ են եղել: Ցшվnք քչերը հաջող ավարտով:
Ասում են չեչենները և ինգուշները կռ վnղ ժողովուրդներ են: Բա թող դիմшդրեին: Վիճակները հայերից շատ ավելի լավ էր՝ լեռների մեջ, հիմնականում ոչ խառը բնակչությամբ բնակավայրեր, ձեռքներին լիքը զե նք: Ոչ մի հավաքական դիմшդրnւթյnւն:
Մի բան հասկացեք՝ բшնшկի դեմ քաղաքացիական բնակչությունը չի կարող կռ վել: Իսկ մերոնք կռ վեցին: Անգամ այն ժամանակ, երբ օսմանյան բшնшկը հրшն ոթներ էր կիրառում:
Դե հիմա համեմատեք հայերին ուրիշների հետ և պարզեք ո՞վ է կռ վողը, ով՝ ոչ: Գրել է Արա Պապյանը
