Ի՞նչ նկատի ունեն ադրբեջանցիները , «Ադրբեջանը» պետություն կոչելով, այն ժամանակ, երբ…Նիկտիա Շանգինի ջախ ջախիչ պատասխանն Ադրբեջանին և հզոր խոսքը հայերի մասին

Նիկիտա Շանգին: Եթե ​​Հայաստանը կորցնի Ղարաբաղը, ապա Ռուսաստանը կկորցնի Հայաստանը: «Ես չեմ կիսում որոշ քաղաքագետների կարծիքներ Իլհամ Ալիևի նկատմամբ իրենց հարգանքի մասին: — մեզ հետ զրույցում ասաց Ռուսաստանի պատվավոր ճարտարապետ, Մոսկվայի ճարտարապետության ինստիտուտի պրոֆեսոր, «Crystal Daedalus» ազգային ճարտարապետական ​​ծրագրի դափնեկիր, «Ի՞նչ, որտե՞ղ, ե՞րբ» հայտնի հեռուստախաղի երկարամյա մասնակից Նիկիտա Շանգինը: — Ես խորը համակրանք և սեր ունեմ հայկական ճարտարապետության նկատմամբ դեռևս ուսանողական տարիներից: Բազմիցս եղել եմ

Հայաստանում, եղել եմ շատ եկեղեցիներում ու վանքերում: Հայաստանը, հայերը միակ ժողովուրդն են, ովքեր կամավոր մտել են Ռուսաստանի կազմ: 1721 թվականին Գանձասարի տաճարային համալիրում Արցախում կայացած հայ իշխանների համագումարում Պետրոս Առաջինից դիմում կար, որ խնդրում էր հայերին ընդունել Ռուսաստանի քաղաքացիություն: Այդ ժամանակից ի վեր ու անցած 200 տարիների ժամանակ Հայաստանը, որպես ժողովուրդ, որպես մշակույթ, միշտ եղել է ամենահուսալի հենակետը, Ռուսաստանին աջակցողը Անդրկովկասում: Էլ չենք ասում, որ Հայաստանը Ռուսաստանին տվեց ակա նավոր պետական ​​գործիչների, զին վորականների, գիտնականների:

Միայն Լորիս-Մելիքովն արժե ամեն բան, իսկ Լազարևը, Այվազովսկին ու մարշալ Բաղրամյանը … Նրանք շատ են: Եվ նրանք բոլորը հայեր էին, ովքեր հավատով և ճշմարտությամբ ծառայեցին Ռուսաստանին: — Նրանք ներկայացրին հայկական ճարտարապետության մարգարիտներից մեկը `Գանձասար տաճարային համալիրը, որտեղ տեղի ունեցավ հայ իշխան-մելիքների պատմական հանդիպումը: Սակայն այսօր այն պարզապես կարող է ռմ բակ ոծվել Թուրքիայի կողմից հրթի ռահրե տանիով … Շուշիում Ղազանչեցոց տաճարը արդեն

քան դված է, նրանք նույնիսկ կրա կել են իրանցի արհեստավորների կողմից վերջերս վերականգնված Գովհար-Աղա մզկիթի վրա: Ինձ շատ անհանգստացնում է այս հնագույն կառույցների անվտան գությունը, ես գիշերը չեմ քնում: Ամեն առավոտ ես դիտում եմ ռա զմական գործողությունների մասին հաղորդագրություններ, դրանք չեն ավերել կամ ռմ բակ ոծել ընդամենը 1 տաճար: Նրանց թիվը հարյուրավոր է Արցախում: Ամենահները կառուցվել են IV դարում: Ես ֆեյսբուքում տեղադրեցի ռմբ ակո ծված մզկիթի

լուսանկարները: Մեղադր անքների, վիրավ որանքների ու բացահայտ չա րաշահման ինչպիսի հոսք թափվեց ինձ վրա: Այս ամենը այնքան նող կալի և զզ վելի է, որ ես նույնիսկ չեմ ուզում խոսել: Հիմնական բանը, որ ես նկատեցի, այս հայտարարությունն է ադրբեջանական կողմից. «Մենք միշտ եղել ենք այստեղ, սա մեր հողն է, որ հայ եկվորները զավթ ել են, սա հայկական ճարտարապետություն չէ, այլ ալբանական: Հայերը այստեղ տեղափոխվել են ռուսների միջոցով: Որպես վկայություն բերվում են միջնադարյան ադրբեջանցի բանաստեղծներին: Հանրագիտարաններում

ներկայացված ցուցակից ես չկարողացա գտնել գոնե մի բանաստեղծ: Այսպես են կոչվում՝ «13-րդ կամ 15-րդ դարի ադրբեջանցի մեծ բանաստեղծները»: Ես կցանկանայի ասել. «Ի՞նչ նկատի ունեք, XIII դարում Ադրբեջան անունով գոյություն ունեցող պետություն չկար: Նման պետություն արհեստականորեն ստեղծվել է 1918 թ-ին թուրքերի կողմից այդ տարածքում, դա ոչ մի կապ չուներ Ադրբեջանի հետ »: Ադրբեջանը գտնվում էր Իրանի նահանգի հյուսիսարևմտյան մասում ՝ Արաքս գետից այն կողմ: Ադրբեջանական լեզուն զարգացավ

կովկասյան թուրքերի ցեղերի մեջ միայն XIX դարում:
Բրոքհաուսի և Էֆրոնի հանրագիտարանում «ադրբեջաներեն լեզու» հասկացություն ընդհանրապես գոյություն չունի, 19-րդ դարի բրիտանական հանրագիտարանում այդպիսի հասկացություն գոյություն չունի: «Ադրբեջաներեն», «ադրբեջաներեն» հասկացություններ գոյություն չունեն: Որպես իրանական նահանգ կա միայն «Ադրբեջանը»: Բոլորը Եվ կա մի «ադրբեջանցի» ՝ որպես այս նահանգի բնիկ: Ադրբեջանը չկա հին քարտեզների

վրա: Ինչ վերաբերում է էթնոսին, որն այսօր կոչվում է «ադրբեջանցի», սա թյուրքալեզու էթնոս է, որի նախնիներն 1-ին անգամ հայտնվել են Անդրկովկասում միայն XI դարում: Սելջուկյան արշավանքի հետ միասին: Այդ Անիի թագավորությունն էր, որը մաքրվեց երկրի երեսից, որի ժամանակ Հայաստանը ծաղկեց ու զարգացավ երկու դար: Հայերը շատ բախտ չունեին այն վայրի հետ, որտեղ Տերը նրանց տեղավորեց: Նման խաչմերուկում, որի միջով գլորվեցին բոլոր

արշավանքները, որոնք եղել են քաղաքակրթության պատմության մեջ: Ավելին, հայերը միշտ 1-ին հար վածն էին կրում, ամենամեծ կոր ուստներն էին կրում ՝ ծածկելով Եվրոպան: — Ես հավատում եմ հայ ժողովրդի ոգու ուժին, շատ դժվ ար իրավիճակներից նրանք դուրս եկան: Ես մարգարե չեմ, սակայն հավատում եմ հայ ժողովրդի հաղթանակին: Սակայն դա շուտ չի լինի, մեծ կորուս տներ կլինեն: Ես ռուս մարդ եմ, ու ինձ համար այն ամենում, ինչ տեղի է ունենում, կարևոր են Ռուսաստանի շահերը: Ես մեծ համակրանք ունեմ Հայաստանի նկատմամբ: Ես

սիրահարված եմ Հայաստանի մշակույթին ու ճարտարապետությանը: 1-ին հերթին ես մտահոգված եմ իմ երկրի շահերով: Այս պարագայում ես ընկալում եմ այն, ինչ տեղի է ունենում պատմության համատեքստում: Այսօրվա իրադարձություններն ինձ շատ բան են հիշեցնում 1939 թ-ի սեպտեմբերը: Այն, ինչ կատարվում է Հայաստանի հետ, շատ նման է 1939 թ-ի սեպտեմբերին Լեհաստանում տեղի ունեցածին: Նույն

տարածքային հարցը, ուժերի նույն բացարձակ անհավասարությունը ՝ ագրես իայ մի կողմից, ոչ թե մեկ, այլ 2 երկիր, միջազգային ահաբե կչական կազմակերպություններ: 3 հզոր ուժ ընդդ եմ երեք միլիոն Հայաստանի: Ես պարզապես չեմ հասկանում, թե ինչ է կատարվում: «Հավասարաչափության» հայտարարված քաղաքականությունը, ինձ թվում է, 2 միակցիչի վրա նստելու փորձ է:

Рейтинг
( 2 оценки, среднее 3.5 из 5 )
Понравилась статья? Поделиться с друзьями:
The Yerevan Times-Երևան Թայմս