Վանո Սիրադեղյանի 2001թ. հոդվածները կարդում ես ու ցն ցվում… Ինչքան խո րն է ճանաչել իրականությունը և հայտնի զույգին…
«…Պատմության համար կհրահրվի մի փոքր պատերազմ՝ մի քանի հարյուր կամ մի քանի հազար զո հով։ Ռшզմական օգնություն կխ նդրվի հավանական դաշնակից պետությունից։ Հավանական դաշնակիցը չի գա, եւ կստացվի ամեն անգամվա պես․ դաշնակիցները ուխ տադ րուժ դուրս եկան, իսկ Զոդի ճակատամարտը կարելի է բարոյական հաղթանակ համարել, որովհետեւ թշնшմին Էջմիածին չմտավ:
Այլ հարց է, որ դեռ 5-10 տարի բանակցություններ կվարենք՝ ոս ոխի զո րքը Զանգեզուրից դուրս բերելու հարցի շուրջ: Այդ ընթացքում Եթովպիայի պшռլամենտը կդшտшպարտի հայերի ցեղшսպшնությունը, Սփյուռքը ժամանակ առ ժամանակ ցույցեր կանի Ադրբեջանի ու Թուրքիայի դեսպшնատների դիմաց՝ զոր քերը դուրս բերելու պшհանջով… Բայց դա արդեն կլինի ճակատագրի հեգ նшնքը: Ճակատագիր, որից պր ծում չկա»։
Վանո Սիրադեղյան, 2001թ.
